भावओली

गहिवरले नभ भिजले कातळ भोर नवीन उगवली
वियोगव्याकुळ तरिही मन; का नयने आतुरलेली ?
कुंद सभोवर स्तब्ध चराचर प्रतिमा हिरमुसलेली
खोल दर्पणी ध्यास एक मज; स्मितरेषा का पुसलेली ?

दूर कुहुक जणु आर्त शोडषी पर कातरलेली
गूढ व्यथित आभास स्पंदने पथी विखुरलेली
कळे न का असुनी नसलेपण; आभा व्यापलेली
भेटीस्तव हुरहुर बहुधा ही; कळा भावओली


..............................अज्ञात

सुदीन

वेध घेत कल्लोळांचे जाहलो मलीन
नाथा होऊ दे माथा चरणी तव लीन
पोत कोवळ्या शब्दांचे वाहुनी कुलीन
तुझे गीत गाइन म्हणतो पाहुनी सुदीन

चैन सुखी घडलो पडलो चाल दिशाहीन
चाललो अथक पण झालो ध्येयाविण दीन
शिणले गजबजलेले मन देह आता क्षीण
तुझे गीत गाइन म्हणतो पाहुनी सुदीन

माघारी फिरते पाउल म्हणे ओळखीन
दिसते ना कोणी तेथे पात्र ना जमीन
अंधार्‍या गर्तेतुन ह्या किरण जागवीन
तुझे गीत गाइन म्हणतो पाहुनी सुदीन

निळ्या अंबरी तार्‍यांचे चांदणे विभोर
विरघळले अवघे कातळ नाहि शेष घोर
अनुभूती आहे-नाही मीच देहहीन
हेच गीत आहे राया हाच तो सुदीन


......................अज्ञात

संवाद

संवाद स्वरांशी माझा
स्पंदन अविरत रागांचे
हृदयी माया कंठी मार्दव
ओठात जलद शब्दांचे
.........सावल्या किती विझलेल्या
.........झिजलेले कोळ कळांचे
..........नाळेत ओवलेली गांवे
..........अवशेष अमिट नात्यांचे

वाहते प्रवाही गाथा
पेरीत स्मरण मिथकांचे
वादळे पूररेषांची
अंतहीन क्षेत्र नभाचे
...........शत जन्म अधूरे नाथा
...........तोकडे वेध वेदांचे
...........स्तंभीत मती नत माथा
...........रण ओघळते ऋणकांचे


.......................अज्ञात