आर्त

आर्त आहे अंतरीचे जाहलो व्याकूळ मी
भावना लंघून गेल्या प्रीतओल्या संगमी
सावल्या बेधुंद झाल्या कुंद छाया घनतमी
समजले उमजे परी ना प्राण माझे संभ्रमी

गोत हळवे व्यापलेले व्याध सावज उभय मी
गुंतले पाशात दोघे पोत अवघे रेशमी
दाखवे उसवे न कोणी गाठ त्यांची संयमी
वाटकाठांची फुले ही बहर त्यांचा मोसमी

..........................अज्ञात