फुंकर

वय जवळ करी मज दूर पळे तरुणाई
मन आठवते लागते आळवू अंगाई
क्रमल्या वाटा पाडियले पथ पण तरी वाटते अस्थाई
स्थानक का कोठे अवघडले हरवली दशा नि दिशा दाही

किंचित थोडे संचित काही फ़ुंकर घाली शमवी लाही
शैशव दूजे नकळत देई स्पर्शाविण ऊर्जा या देही
शोधीत सुखे परतून पुन्हा नव जुने बालपण येई
विसरून जीर्णपण जन्माचे मउ कुशीत घेई आई

………………… अज्ञात