" मुग्ध "

पुसते कोणी विरघळते माझी वाणी
झाकून ठेविले किती जरी डोळ्यातून झरते पाणी
आधार काय ? शोधून पाहते करणी
तर धुक्यात दिसते दुरून एक विराणी

जोखून पाहिले तिथे जरासा मी ही
सांप्रत समयी स्वर विदारलेले काही
ना कळे प्रयोजन का धडधडते ठायी
अन उरात होते वेगे रुधिर प्रवाही

जे दिसे तेच मग होई गूढ सवाई
गूढात मुग्ध मी सदेह तरी विदेही
हुरहूर अशी जणु कर्ज मागते कोणी
संभ्रमात मी का ही माझीच कहाणी ?

………. अज्ञात