" मयकथा "

झिजतो जसा दिवस पळ पळ भरते रात्रीची झोळी
संधी काळी काळिज हुरहुर मयकथा विंधते भाळी
सावल्या गवसती ना काही चिंता अवघडते अवकाळी
वेढून टाकतो नाळ वेधतो सावज आपले कोळी

गाभारी कळते कोण; कोण ? अंतरती सांज सकाळी
बावरते ईर्षा स्वप्नांची दिसते सजताना होळी
वाटते सांधणे कपोलसे बिलगते कृष्ण छाया काळी
अंथरते वाळू पायतळी ओहटीस देते टाळी

जाताना जाते घेत सवे रत्ने अमोलशी डोहतळी
हृदयी गलबलते गाभुळते गुणगुणते भावुकते बकुळी
सय पराधीन व्याकुळते पण गजबज होते चैतन्य कुळी
गोकूळ रास स्मरते वैभव क्षण जगलेले मंगल वेळी

..........अज्ञात