"प्रवाही"

कोण कोणाचा असे चाहूल दूजाला नसे
दूरचा प्राजक्त हळवा का जिवा लावी पिसे ?
ओंजळी ह्या प्रांजळांच्या नांदते ओठी हसे
किंचिताच्या चिंतनी लागून जाते वेडसे

आकळे ना स्पंदणे वृक्षांस अंकुरणे जसे
पालवीचे गूढ; त्याचे मूळ ना कोणा दिसे
जेही असते खोल गात्री अंतरी डोही वसे
लाट होते वलय; लेऊन सप्तरंगांची पिसे

श्वास श्वासांचे भुकेले विरह त्यांना आंदणे
वेड वेड्यांचे खुळे शब्दांत त्यांच्या चांदणे
भंगल्या घाटातही असते उरी आनंदणे
भावना प्रतिभा प्रवाही पूर त्यांचे देखणे

……… अज्ञात