"संधी"

वेदना अंगी सुखाच्या चिंतनी होई व्यथा
दूर आहे मूक आहे लाघवी हळवी कथा
"गूढ " ओणवल्या स्वरांचे अंगणी दारी आता
चित्त थारा जाणिवांना वेठते कोणी वृथा

पाश कवटाळून सदनी वेढते लय लीनता
गोफ गुंता वर्धितो प्रतिभेस गुंफुन पाहता
मोहिनी संमोहिनी शृंगारते अनुदारिता
थांबते पाऊल क्षणभर लोपते स्वाधीनता

अक्षरांची मांदियाळी शब्द झिंगवते कधी
खोल सुप्तांशात जाया शोधते संधी मती
स्वस्थ अस्वस्थात झुलते सावली मायावती
रोज पाही वाट ज्याची तो न देई पावती


…………. अज्ञात